Η εξωτερική πολιτική και η εσωτερική μικροπολιτική

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου*

Αρκετές φορές έχω αναρωτηθεί πώς θα ήταν τα πράγματα αν, το κρίσιμο φθινόπωρο του 1991 που η μέχρι τότε Γιουγκοσλαβική Μακεδονία ανακήρυσσε την ανεξαρτησία της, η Ελλάδα είχε επιλέξει μια πολιτική έγκαιρης εμπιστευτικής συνεννόησης: προσφορά πολιτικής και διπλωματικής στήριξης από την ελληνική πλευρά, με αντάλλαγμα ένα βιώσιμο πλαίσιο καλής γειτονίας και οριοθέτηση του αυτοπροσδιορισμού τους ώστε να αφήνει χώρο και για την ελληνική Μακεδονία.

Την εποχή εκείνη η ταυτότητα του νέου κράτους ήταν ακόμη υπό διαμόρφωση, οι πολιτικοί του ζούσαν με τον φόβο μιας σερβικής εισβολής και μια ενδεχόμενη στήριξη της Ελλάδας είχε ζωτική σημασία γι’ αυτούς. Όλα όσα συμφωνήθηκαν το 2018, ήταν εφικτό να είχαν συμφωνηθεί από το 1991-2 με πολύ καλύτερους όρους και να είχαν παρουσιαστεί από τους γείτονες ως εκούσιες πολιτικές επιλογές τους ως χειρονομίες φιλίας προς την Ελλάδα σε αναγνώριση μιας πολύτιμης στήριξης που θα είχαν λάβει.

Απόφαση σταθμός του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δικαιώνει την Σλοβακία σε διαμάχη με εταιρία

Απόφαση σταθμός του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ECJ δικαιώνει την Σλοβακία για την διαμάχη με την ασφαλιστική εταιρία Ολλανδικών συμφερόντων Achmea.

Η Σλοβακία δεν υποχρεούται πλέον να αποδώσει αποζημίωση 22εκ € στην ασφαλιστική όπως είχε αποφασίσει το διαιτητικό δικαστήριο, τύπου ISDS / ICS που ορίζει η διμερής συμφωνία των δύο χωρών.

Η απόφαση του ECJ αποτελεί ανοιχτή αμφισβήτηση στην νομιμότητα των διατάξεων για την προστασία των επενδυτικών συμφερόντων που συμπεριλαμβάνονται σε πλήθος συμφωνιών όπως η CETA.

H ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣTΕΙ

9 βήματα για τη διασφάλιση της δημοκρατικής διαδικασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το υπόμνημα «H ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣTΕΙ» στο οποίο περιγράφονται τα «9 βήματα για τη διασφάλιση της δημοκρατικής διαδικασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση», απευθύνεται στις Κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στα μέλη των εθνικών κοινοβουλίων και υπογράφεται από Δήμους, Περιφέρειες, Συνδικάτα, Αγροτικές Ενώσεις - Συνεταιρισμούς, Οικολογικές - Περιβαλλοντικές - Καταναλωτικές Οργανώσεις, Φορείς - Πρωτοβουλίες και Δίκτυα Πολιτών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην Ελλάδα διακινείται από τον Εθνικό Συντονιστή «STOP TTIP CETA TiSA Ελλάδας - Για μια Αλληλέγγυα και Δημοκρατική Ευρώπη, σε έναν κόσμο δίκαιου εμπορίου».

Η CETA δεν είναι μια προοδευτική συμφωνία όπως εμφανίζεται

Άρθρο που συνυπογράφουν 17 ευρωβουλευτές από Αριστερά, Σοσιαλιστές και Πράσινους

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της, η εμπορική συμφωνία ΕΕ-Καναδά (CETA) θα βελτιώσει τα διεθνή πρότυπα, δημιουργώντας παράλληλα θέσεις εργασίας. Και οι δύο υποθέσεις είναι λάθος: αν η CETA ήταν πραγματικά μια τόσο προοδευτική συμφωνία, θα είχε τύχει διαπραγμάτευσης με διαφανή τρόπο και η δημοκρατία δεν θα είχε υπονομευθεί ήδη από την προκαταρκτική διαδικασία, υποστηρίζουν πολλοί Ευρωβουλευτές. Την άποψη αυτή συνυπογράφουν 17 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τρεις διαφορετικές πολιτικές ομάδες.

Όχι στις ληστρικές διατλαντικές συμφωνίες!

Απειλούν δημοκρατία, εργασία, οικονομία, υγεία και περιβάλλον

Στο συμβούλιο των Υπουργών Εμπορίου της ΕΕ (16.9) υπογράφτηκε η «Ολοκληρωμένη Οικονομική και Εμπορική Συμφωνίας Ε.Ε. - Καναδά», γνωστή με τα αρχικά η CETA. Προκειμένου να υπογραφεί και στην σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. και του Καναδά την 27η Οκτωβρίου, απαιτείται η συγκατάθεση και των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε . και του Καναδά. Η προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας θα ξεκινήσει μετά την ψήφισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, η πλήρης εφαρμογή της θα ξεκινήσει μετά την κύρωσή της από τα Εθνικά Κοινοβούλια.

To Μανιφέστο «Ύστατη έκκληση»

Manifiesto Última llamada

Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: Είναι μια κρίση πολιτισμού.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.